Doelen of voelen?
Onlangs schreef ik een blog over de podcast van Paul Smit over non-dualisme. Het belangrijkste dat mij daaruit bij bleef is dat hij zei dat ‘het leven gebeurt’. Ik vond het een geruststellende gedachte. Want als ik het allemaal toch zelf niet in de hand had, hoefde ik me ook niet druk te maken over het ‘in goede banen leiden’ van mijn leven.
Succes is een keuze
“Succesvol zijn in het leven is een keuze” lijkt daar behoorlijk haaks op te staan. Het is een uitspraak van Michael Pilarczyk en ook hij schoof onlangs aan bij Eindbazen. Michael, bij de meesten bekend van radio Veronica/538, houdt zich sinds een paar jaar bezig met het begeleiden van mensen bij het verwezenlijken van hun dromen. In 2014 verscheen zijn eerste boek ‘Dansen in de hemel’.
Zijn aanpak is nuchter en recht door zee. Zijn uitspraken haast Cruijffiaans; “Alles is mogelijk totdat het tegendeel bewezen is”, “Mensen hebben wel mentale activiteit, maar ze denken niet” en “als je het niet doet, dan wil je het dus niet”. Het lijken open deuren maar er zit wel degelijk wijsheid achter.
Rijke Chinees
Toch begon ik met wat weerstand aan deze podcast. Omdat het mij zou confronteren met mijn eigen onzekerheden, misschien. Maar ook omdat ‘alles kan-achtige’ teksten mij vaak doen denken aan al die mensen die doelen nastreven waarvan iedereen op afstand ziet dat het niet gaat gebeuren… Die rijke Chinees die zijn vrouw wereldberoemd wilde maken en miljoenen in haar investeerde….maar ja; ze had ’t gewoon niet, en dus sloeg ze niet aan.
Een beetje weerstand dus. Maar ook nieuwsgierigheid; naar hoe het ‘heldere doelen’ verhaal van Michael zou passen in het voor mij ook zeer inspirerende en plausibele verhaal van Paul Smit. Het één ging in mijn ogen meer over ‘het je doen toekomen van het leven’, ontvangen, meegaan met de flow. Het ander over het ‘ergens naartoe werken’, zelf invloed uitoefenen. Ik vroeg me af; hoe belangrijk is het stellen van doelen voor het verkrijgen van levensgeluk?
Totaal geen helderheid
Volgens Michael is het probleem duidelijk: veel mensen hebben “totaal geen helderheid over waar ze naartoe willen”. Ze zijn alleen wel bezig met hoe er te komen…Als je een huis bouwt moet je eerst weten hoe het huis eruit ziet, aldus Michael. Hoeveel kamers, welke kleur muur? Zet Messi op een voetbalveld zonder doel, hoe kan hij dan kan de sterren van de hemel spelen?
“Zonder doel eindig je nergens”.
Als je begint zonder te weten waar je heen gaat kan het alle kanten op, dus ook heel veel verkeerde kanten, zegt Michael. Zijn advies; begin bij je eindpunt, je ideaalplaatje. En bepaal vanaf daar wat je nodig hebt om er te komen. “Als ik in een vliegtuig stap dan weet ik precies waar het me straks neerzet. Wat er in de tussentijd gebeurt, daar maak ik me geen zorgen over, dat vindt vanzelf z’n weg wel”. Dat eindpunt, dát is belangrijk, aldus Michael. “Mensen zonder doelen eindigen nergens”. Ai.
Mijn eigen huis
Klare taal. Ik werd getriggerd want ook ik heb mijn ‘huis nog niet helder’, of zal ik zeggen ‘niet méér helder’? Jarenlang ‘liep alles gewoon door’, tot die dag kwam dat ik me afvroeg of wat ik deed nog wel was wat ik wilde doen. Het antwoord was nee. En daar begon een nieuwe en mooie, maar soms ook ingewikkelde zoektocht.
Wat ik níet meer wilde, dat wist ik wel: werk dat meer energie kost dan dat het oplevert. Waarmee ik niet iets wezenlijks neer kon zetten, waarvan ik voelde dat het er wel was. Dat er andere mogelijkheden waren wist ik ook. Maar hoe dat nieuwe plaatje er nou precies uit zou zien, dat was nog een vraag. Ik gaf mezelf een paar maanden de tijd. Voor het maken van ruimte, vooral. Mijn leven zou haar nieuwe koers wel vinden.
De vrouwelijke manier?
Naïef? De vrouwelijke manier? Zou kunnen. De neiging was er natuurlijk, om ontzettend te gaan nadenken en piekeren. Maar ik wist dat mijn gezonde verstand me dit keer eerder zou beperken dan verder helpen. Het was tijd om mijn antwoorden ergens anders vandaan te halen dan uit mijn hoofd.
Twijfels? Onzekerheid? Jazeker! Maar hee, zonder wrijving geen glans, nietwaar? Een beetje tegenslag maakt scherp en is een goede test, of je iets écht wel wilt. Dat gezegd hebbende, ging ik toch ineens twijfelen of mijn strategie ook niet een veilige manier was om (nog) niet te hoeven kiezen…
Alles kan?
Afijn, terug naar ‘alles kan’. Ook Michael nuanceert daarin, gelukkig. Met ambitieuze doelen is niets mis, maar ze moeten wel realistisch zijn. En eerlijk is eerlijk; ik begon steeds meer te verlangen naar een kraakhelder plaatje van mijn toekomstige leven, als startpunt van mijn trip. Maar, wat als je dat doel nog niet helemaal helder hebt?
Opnieuw dat huis dus. De fundering ligt er zeker, de muren staan ook; maar qua inrichting kan het bij mij nog alle kanten op. Nu ik Michaels verhaal zo hoorde, voelde ik toch de behoefte om mijn plaatje helemaal compleet te maken.
Back to the roots
Op mijn manier, dat wel. Een combinatie dus. Van luisteren en voelen (ontvangen) met daadkracht en discipline (doen). In april staat een stilteretraite in mijn agenda. Als onderdeel van een gave nieuwe opleiding. Maar natuurlijk ook gewoon om eens helemaal tot de kern te komen. 8 dagen totaal offline, geen telefoon, geen facebook, geen meningen van anderen.
Stilte. Om te luisteren naar alles wat er altijd al was, maar verstopt in de waan van de dag, bedekt onder een deken van gedachten. Het lijkt mij de ultieme confrontatie met mezelf. Als ayahuasca dat al niet was..;) Te gek en doodeng tegelijk; over het algemeen de beste combi om ergens voor te gaan. Ik ben benieuwd wat ik tegen ga komen…
En wie weet, Michael, teken ik daarna, met potlood in de ochtendzon dan echt, dat huis. Mijn droomhuis.
Doelloos ten onder?
Maar hoe belangrijk is het nou eigenlijk, om dat huis helder te hebben? Word ik zonder ‘huis’ inderdaad ongelukkig?
Het antwoord moet ik jullie schuldig blijven. Maar mijn gevoel zegt dat er net als ik, heel veel mensen zijn die hun doelen nog niet helemaal helder hebben. Of dat erg is? Welnee.
Want wat misschien nog wel belangrijker is dan keihard zoeken, is jezelf zo nu en dan toestaan het even niet te weten. Het echt even he-le-maal niet te weten. Alleen, los, zwevend, verdwaald, vrij.
En misschien, vanuit de stilte, vanuit die ruimte, was daar ineens, de levensmissie.
Het vinden daarvan, een levensdoel op zich.
De volledige podcast met Michael Pilarczyk kijk je hier! En een heerlijke tegenhanger die je zeker aan het denken zet; Paul Smit!
Till soon!
Janneke